Diabetes en alcohol

Bijna een jaar geleden, toen ik er net achter kwam dat ik diabetes had, heb ik gedurende de eerste paar weken gedacht: jeetje, nooit meer bier! Ik was echt een biermeisje, gek op ijskoude pilsjes. Ik hield ook van wijn, maar ja, bier weet je, dat is gewoon fijn. Het blijft het gezelligste drankje in de kroeg. 
In mijn eerste gesprekken met de diabetesverpleegkundige en de diëtiste, bleef alcohol nog een beetje mysterieus. Er werd me gewezen op het aantal koolhydraten in bier en wijn (of zocht ik dat zelf meteen op?), namelijk 7 in een glas bier en slechts 1 in witte wijn. Ze vertelden me dat iedereen op verschillende drankjes anders kan reageren, maar dat alcohol over het algemeen een verlagend effect op je bloedsuiker heeft. Het meisje tegenover me op de slaapzaal - dat al sinds vijf jaar diabetes had en nu vanwege een complicatie was opgenomen - vertelde me dat ze soms wel bier dronk, maar dan van te voren extra moest spuiten.
Al met al, ik moest het voor mezelf maar gaan uitzoeken. Ik lette aanvankelijk vooral op het aantal koolhydraten per alcoholische versnapering, want ik durfde toen nog alleen witte wijn aan. En hoe! Direct na het ontslag uit het ziekenhuis heb ik dat gevierd met mijn lieftallige huisgenoten onder het genot van een flesje chardonnay. Al snel kwam ik erachter dat mijn bloedsuikers keurig bleven, zelfs als ik er wat bij snaaide. Ik kon gewoon mee-eten uit de chips-schaal, zonder hier extra voor te hoeven spuiten.

Het heeft misschien een maand geduurd voordat ik toch weer met bier begon. We waren in de kroeg, en ik was het zat om als enige van die smerige kroegwijntjes te moeten drinken. En ik wilde als iemand een rondje bier ging halen, ook gewoon kunnen aanpakken. Dus dat deed ik voorzichtig, beginnend met één, twee biertjes. Daarna moest ik natuurlijk meten.
Wat dat betreft, eigenlijk was alles in die periode gewoon een test: iets uitproberen en vervolgens meten. Na deze eerste twee biertjes sinds de diagnose, zat ik op een bloedsuiker van 15 mmol/L. Boven de 8, en dus veel te hoog. Maar goed, ik moest het ervaren om het te weten. En, gek genoeg, toen ik 's nachts thuis kwam, zat ik weer op een mooie bloedsuiker. Sindsdien, als ik bier drink en mijn bloedsuiker meet, geef ik in mijn apparaatje altijd aan dat het om een "bierpiek" gaat, en eerlijk gezegd besteed ik er niet zo heel veel aandacht aan. In zulke gevallen is de hoge bloedsuiker altijd van korte duur, en hoe meer ik ervan drink, hoe minder het wordt.

Qua drinken, ook non-alcoholisch, is het voor mij sowieso lastig geworden: want fruitsapjes en frisdranken hebben altijd te veel suiker om als tussendoortje te nemen, en light-dranken vind ik ronduit smerig. Het gevolg is dat ik voornamelijk water drink, thee op mijn werk, en verder een enkele keer tomatensap met tabasco. Cocacola mis ik soms heel erg, maar het is niet anders. Frisdranken zijn nu eenmaal uit den boze.
Aan het eind van de afgelopen lente ging ik echter een keer in Amsterdam stappen. 's Middags hadden een vriendin en ik ons al aardig wat witte wijn soldaat gemaakt op een jazzfestival, 's avonds dronken we biertjes op een terras en rond het nachtuur doken we met enkele vrienden de (feest)kroeg in. Eén van die jongens bestelde, zonder ons ernaar te vragen, een grote fles Bacardi Razz met een hoop flesjes Sprite. Ik ging ervan uit dat ik dat niet kon drinken, Sprite is net als alle andere frisdrank bijna pure suiker, maar ik vond dat ik het toch moest proberen. Het hoge alcoholpercentage van de Bacardi zou de suikers vast temperen. En eerlijk gezegd was ik al aangeschoten, dus al te veel dacht ik er niet over na.
De rest van de avond is inmiddels een beetje blurry, maar ik herinner me dit: op een gegeven moment besloot ik te meten. Het was heel gek, ondanks alle frisdrank zat ik op ongeveer 5 mmol/L! In principe een prachtig mooie meting, maar bij alcohol (en dus bij gevaar van daling), kan je dan het beste nog iets extra's eten, en dat heb ik toen vast ook wel gedaan. Nog gekker: mijn meter herkende mijn bloed als controlevloeistof, en dus niet als bloed... Misschien dat er zoveel alcohol in mijn bloed zat, dat het zelfs mijn meter in de war bracht, een beetje dronken? Haha. Het was in ieder geval een prachtige avond, die mij heeft geleerd dat ik ook prima mixjes kan drinken.

Natuurlijk komt het drinken van (veel) alcohol ook met allerlei verantwoordelijkheden als je diabetes hebt. Je moet toch altijd nog op de hoede zijn voor hypo's, ook voor in de nacht erna. Die after-alcohol hypo's zijn namelijk veel verraderlijker dan eentje die je toevallig in de middag hebt, althans dat schijnt zo te zijn. Het is mij nog niet overkomen gelukkig. Misschien is het omdat ik alles heel rustig en voorzichtig uitgeprobeerd heb vanaf het begin, en ik heel veel mat, waardoor ik nu redelijk goed weet wanneer ik extra moet eten of spuiten. Maar, misschien is het ook gewoon een geluk dat ik heb, want eigenlijk zit ik bij of na het drinken van alcohol gewoon altijd mooi in mijn suikers. In de ochtend na een avondje wijn drinken, heb ik altijd waardes rond de 5.0 mmol/L. Wat dat betreft is alcohol een fijne uitkomst als je diabetes hebt! ;-)